17. Cultuur

Vanmorgen groette een oudere Nederlandse meneer mij, hij reageerde op hoe ik mij installeerde op het strand met een grap. Het trof me hoe typerend Nederlands de begroeting was. Zonder voorbij te gaan aan alle individuele verschillende binnen een cultuur, zijn er echt veel verschillen tussen de Nederlandse en de Curaçaose cultuur. 

Een Curaçaose meneer zou nooit zo direct benoemen wat hij mij zag doen.. hier ben je niet ‘kaweta’ (weetgraag) of ‘niwskir’ (nieuwsgierig). Ondanks dat ik de opmerking van deze nl meneer nooit zo zou labelen, wordt dat hier anders opgevat.. Als ik zou vertellen dat ik even langs de dokter moet, zal niemand mij vragen waarvoor. Er is een dunne lijn tussen de culturen op een spectrum van links: geïnteresseerd zijn, en rechts: bemoeizuchtig of nieuwsgierig zijn, die niet altijd makkelijk in te schatten is. 

Generaliserend voorbeeld:

Buurvrouw: ik moet naar de dokter

Ik: joh, wat is er aan de hand?

Cur buurvrouw denkt: niet zo nieuwsgierig.

NL buurvrouw denkt: ze toont interesse 

Zo zijn er talloze voorbeelden waarin bepaald gedrag (zoals het voorbeeld hierboven) een andere betekenis krijgt. Het is voor mij zoeken naar een manier om contact te laten verdiepen wanneer je weinig vragen kunt stellen.. het concept: ‘hun taal spreken’ is zoveel breder dan de grammatica en woordenschat. En ondanks dat ik het steeds beter leer begrijpen en het Angie jarenlang heb zien doen, merk ik dat ik in termen van integratie nog steeds de geassimileerde outgroup ben.. wat eigenlijk inhoudt: ik mag mij nog meer gaan aanpassen. 

Dus ben ik gestart met individuele lessen Papiamentu en spreek ik overal waar ik de mogelijkheid krijg ‘de taal’.

Niet alleen voor de taal an sich, maar voor de cultuur ín de taal. 

Mi tin curiosidat kiko e lo hibami

Vertaling: ik ben nieuwsgierig wat het mij zal brengen.