3. It takes a village…

We hebben een drukke dag voor de boeg waarin we stappen gaan zetten voor ons leven op dit heerlijke eiland. We gaan namelijk ons eerste huis bezichtigen EN hebben een kennismaking op Bowen haar basisschool. Ter voorbereiding zijn we er gister al even langs gereden en dat was al spannend genoeg voor haar. Een klam handje in de mijne en via een flink ijzeren hek komen we op het schoolplein waar allemaal kindjes in groene polo’s spelen. De deur van haar klasje is open en we mogen even naar binnen spieken. Alle kindjes zitten in groepjes te werken en 2 kindjes zwaaien naar Bowen. Dat breekt wat ijs. Als ze een paar keer van de glijbaan mag op het schoolplein dan verschijnt er zelfs een glimlachje :) 

We rijden door naar een kledingmaker om uniformen voor Bowen te bestellen. 4x een polo en 3x gymkleding. De polo is van een dikke stof… heel anders dan de wapperjurkjes waar ze nu in loopt… ik hoop maar dat ze snel gewend raakt aan de hitte. Al moet ik zeggen dat deze dagen qua temperatuur heel aangenaam zijn. Er staat een flinke windje en er is elke dag wat regen. Alleen binnen in huis of in de auto is het echt heet. 

In de middag hebben we onze antigeentest. Als ik een schreeuw hoor uit het hokje van mijn vrouw denk ik dat het stokje misschien kwijt is geraakt daar binnen in haar Curaçaose neus. 3 seconden later staat ze buiten en ik kijk haar geschrokken en vragend aan.  “Ooh nee” zegt ze. “Dat was een kreet van: het zit er op” 😇

Op naar een koraalstrandje waar voornamelijk locals (zijn wij dat nu ook?) zwemmen. De kindjes vinden Bowens speelgoed prachtig en we krijgen 23 soepjes, 17 ijsjes en ik krijg mijn vuurdoop als ‘tante’. Uit respect noemen kinderen vreemde volwassen tante of oom (tio). Een hele gekke gewaarwording maar toch krijg ik even het gevoel dat ik er bij hoor. 

Ik was al tante… van Oliver, van Charlie, van Liv… en binnenkort van BamBam, maar nu dus ook van de onbekende kindjes op Curaçao. Het voelt als een eer. Maar ook als een extra rol die mij wordt toebedeeld als nieuwe member van het eiland. 

Hoe zeggen ze dat ook alweer? Ohja: “It takes a villages to raise a child”.