5. Plakplak en een beginnersfout

Dat de emigratie veel van ons heeft gevraagd, blijkt wel uit Bowen haar gedrag. Ze is duidelijk tekort gekomen in mama-aandacht. Meerdere keren op een dag zegt ze dat ik áltijd bij haar moet blijven en nooit meer weg mag gaan. Ze laat Angie beloven dat we altijd samen blijven en iedere seconde dat ik in de buurt ben wil ze op schoot of mijn hand vasthouden. Ik geef haar zoveel als ik kan, maar soms merk ik dat ik ook even heel veel behoefte heb aan mijn eigen ruimte en dat gaat hier net wat lastiger zonder kinderopvang, daddies, ama’s en vriendjes of speeltuinen. Gelukkig groeit de band met oma snel en kunnen wij deze week vast een keertje op stap zonder miss B. 

Ook de band met Opoe is flink in de maak. Zodra hij ‘s avonds thuis komt uit zijn werk, gaat hij naar zijn werkplaats en houdt hij prachtige monologen over houtbewerking. Bowen hangt aan zijn lippen en eet het liefst haar avondmaaltijd gewoon in het schuurtje op de grond. Geen seconde te verliezen... 

We hebben inmiddels alweer 2 nieuwe huizen bezocht en er staat vandaag nog 1 op het programma. Bowen verwoorde het al heel goed: “ik vind dit huis wel leuk, maar ik wil hier niet wonen.” Het tweede huis was leuk en Bowen koos direct haar kamer uit met het briljante idee om alle muren paars te verven. We denken daar net even anders over en zijn ook bang dat alle zooi die we in de container hebben gepropt, niet in dit leuke huis gaat passen. We zoeken dus maar rustig verder. Rustig, want wegens een corona uitbraak op ons schip Augusta Sun, heeft onze container bijna 2 weken vertraging. (Schip volgen? http://Www.vesselfinder.com) 

Zondag had Angie een avontuurlijke dag met haar ouders, ze gingen op een privéstrand van de rijkste man van Curaçao visjes vangen (waren heerlijk!!). Bowen en ik gingen naar het strand Bluebay waar ik super toevallig een oud straatgenootje tegenkwam die ik sinds mijn 8ste niet meer had gezien (Frederieke). We bleven lekker in de schaduw en ik smeerde ons regelmatig in. Maar de Curaçaose zon moet je niet onderschatten… #beginnersfout.. In de paar keer dat ik de zee in ben geweest, ben ik zo erg verbrand dat ik gister amper mijn bed uit kwam.. 

De hitte, de vermoeidheid en mijn pijnlijke huid waar Bowen steeds aan vast plakte maakte even dat ik dacht: “wat doe ik hier eigenlijk… ik wil deze hitte niet, ik mis mijn energie, ik moet Alles opnieuw gaan opbouwen, waarom doe ik dit?” 

Gelukkig kregen we gister super mooi en gaaf nieuws waar ik later meer over zal schrijven 😃

Deze ochtend begon ik met de vraag: wat kan ik hier met Bowen doen, dat ik niet zo snel in Nederland zou kunnen doen. Dus tekenden we elkaar na op de grond, speelden we spelletjes en had ik een waterpistool-schiet-de-bekertjes-om-competitie met Bowen in de tuin tussen de vallende mango’s. Toch wel fijn, al die quality time in de buitenlucht met mijn lieve meisjes 😊

*zie foto’s 😃