6. “Je bent geen boom…

……dus blijf niet stilstaan” was 1 van de wijsheden die de eigenaresse van een huurhuis met ons deelde. We waren via een vriendin op de hoogte gebracht van het huis en zijn gelijk even langsgereden na een paar kantoorbezichtigingen. Eigenlijk hebben we afgelopen vrijdag al ja gezegd tegen een ander huis maar het  nadeel is dat het ver is. Ver is hier natuurlijk relatief maar het huis ligt file-technisch niet gunstig ten opzichte van angies werk en Bowens school. En nu staan we dus voor een huis die in de zelfde straat is als Bowens school met een eigenaresse die de ene levensspreuk na de andere onze auto in praat. Een leuk gesprek en we krijgen de gegevens van de makelaar. Zou dit huis dan misschien van ons worden? Eenmaal thuis bellen we gelijk, helaas flink boven ons budget tenzij we het bijbehorende appartement verhuren en daarmee een stukje privacy opgeven. Hmm..

De afgelopen weken, maanden zelfs, heeft mijn hoofd zich uitstekend gedragen. Telkens als ik dacht, dit gaat mijn hoofd niet aankunnen (langer auto rijden, veel op beeldscherm voor regeldingen, zeer korte nachten) dan ging het toch goed. Tot maandagochtend, toen was het op. Dood en dood moe, hoofdpijn en scherpe pijn in mijn ogen zodra ik naar een beeldscherm kijk. Dinsdag ging het iets beter en gingen we op pad om een huis te bezichtigen, we maakten yoghurt en vonden eindelijk een speeltuin die open was voor Bowen. Al met al was dit veel te veel en woensdag kon ik echt niks meer en sliep vrijwel de hele dag. De terugval is niet gek, maar toch maakt het mij verdrietig dat ik 1 1/2 jaar na de muur-kopstoot nog steeds niet hersteld ben. Op dit soort dagen heb ik veel te veel tijd om na te denken en ik maak mij zorgen over mijn nieuwe baan waar ik 2 augustus start. Hoe ga ik al die uren online therapie geven, als ik nu niet eens een appje kan versturen? (Deze blog spreek ik dan ook in, lang leve Technology!)

Donderdag toch weer iets beter, maar lesje geleerd en ik hou me zo rustig als ik kan. We hebben een laatste huis bezichtiging en in de schuur van dat huis red ik een leguaan (blóbló) die halverwege zijn lijf vast was komen te zitten in een gat in de grond. Gelukt! Het was een heel gevecht maar hopelijk overleeft hij het. Een uurtje later op het strand hakken we de knoop door en mailen we de makelaar dat we graag het huurcontract komen tekenen. We hebben een huis!

Op de terugweg van het strand, bij een golf resort, zien we een groepje Flamingos die in een meer tussen de golfbanen zijn neergestreken. Wat prachtig! Ook zitten er schildpadden en pelikanen. Bizar dat deze dieren nu onderdeel van mijn dagelijkse leven zijn.

Bowen is inmiddels wat bijgekomen van alle gekke weken en ik krijg wat meer ruimte. Dat is maar goed ook, want met al dat lekkere eten hier neem ik ook wat meer ruimte in. Als dit zo doorgaat dan ben ik over een paar maanden, qua Antilliaanse rondingen, goed geïntegreerd. En een beetje meer aan Ayelle is helemaal niet erg, toch?

Gauw weer meer 😊